Lain na sad para naa moy daghang mabasa

Naiiyak kapag naaalala ka
Ang laging tinatanong ay "bakit nga ba?"
Parang naubos na ang lahat ng saya
Ni ang pagtawa ay hindi na kaya

Nahihirapan na ang puso kong ito
Mukhang ang pag-ibig ay wala na rito
Lahat ng galit at lungkot ay naipon
At kinikimkim pa rin hanggang ngayon

Sabi nila, makakalimutan ko rin
Ang lahat ng mga tinagong damdamin
Pero di alam kung anong masasabi
Siguro lahat na nga ay pakunwari

Kaya upang makalimutan ko na
Pinipilit na tumingin sa iba
Pero hindi makakayang kalimutan
At pababayaan nalang dumaan

(mas wala ni sense kaysa atong usa pero antusa nalang na oiez...)